Σκηνοθέτης Spotlight: Alex Phillips στο All Jacked Up and Full of Worms

Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που καλωσορίζουμε τον στυπτηρία, τον Alex Phillips, πίσω στο φεστιβάλ φέτος με το ντεμπούτο του, Όλα κολλημένα και γεμάτα σκουλήκια. Πρόκειται για μια σουρεαλιστική και έντονα στριμμένη ιστορία που ακολουθεί μια τριάδα καθώς σκαρφίζονται σε μια τρύπα κουνελιού μετά την κατάποση παραισθησιογόνων γαιοσκώληκων. Καθηλωτική αν και άκρως ανησυχητική, η ταινία δεν έχει σκοπό να προκαλέσει ευχαρίστηση, αλλά αντίθετα απώθηση και ακόμη και θυμό. Είναι ένα απόλυτο ταξίδι.

Γράψατε αυτή την ταινία και τη σκηνοθετήσατε. Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την αφήγηση, η οποία είναι τόσο άγρια ​​και δημιουργική;

«Η ταινία προέρχεται από την προσωπική μου εμπειρία που τρελαίνομαι. Αφού βγήκα από το νοσοκομείο έγραψα έναν τόνο, με εμμονή. Είχα ανατινάξει όλες τις προσωπικές μου σχέσεις και το γράψιμο ήταν το μόνο πράγμα όπου ένιωθα ότι είχα κάποια σχέση στον κόσμο.

Όλο αυτό το γράψιμο ήταν ραδιενεργό ανοησία, οπότε άρχισα να το διαμορφώνω σε μια αφήγηση και μετά να το επικεντρώνω στην ιδέα του «σκουληκιού», ενός τσιγκουνιού, υγρού, βιολογικού πράγματος. Το σκουλήκι είναι ο θάνατος με παθητικό τρόπο – ένα μέρος της σκοτεινής διαδικασίας που ζει κάτω από τα πόδια μας. Η εικόνα σκουληκιού ήταν εκεί που προσπάθησα να δώσω στο σενάριο μια αίσθηση «είδους». Δεν είναι πραγματικά μια ταινία τρόμου-τρόμου, αλλά υποθέτω ότι ξεγέλασα μερικούς ανθρώπους».

Ήσουν εδώ στο φεστιβάλ πριν από μερικά χρόνια, πώς είναι να επιστρέφεις με το ντεμπούτο σου;

«Όταν κοντός μου, Ποιος είναι ένα καλό αγόρι, έπαιξε εδώ, αυτό ήταν ένα πραγματικό ορόσημο. Ένιωσα τόσο φανταχτερή και καθιερωμένη. Όλα κολλημένα και γεμάτα σκουλήκια δεν είναι τόσο μεγάλο όσο Σαγόνια ή κάτι τέτοιο, αλλά το επίπεδο υποδοχής του είναι εξαιρετικό για μια ταινία χωρίς προϋπολογισμό από τη Midwest. Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι πολύ».

Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετώπισες στη δημιουργία αυτής της ταινίας;

«Το να κάνεις μια ταινία είναι ένα τρελό έργο, η χειρότερη και καλύτερη μορφή τέχνης και με πάρα πολλά κινούμενα μέρη. Εάν δεν έχετε χρηματοδότηση, είναι απλώς ανόητο, αλλά μπήκαμε στην παραγωγή λειτουργώντας με ένα πιθανό, αλλά ακάλυπτο, δάνειο. Σουρίζαμε πιστωτικές κάρτες για φαγητό και μισθοδοσία. Διαπραγματευόμουν τους όρους του δανείου ενώ βρισκόμουν στα γυρίσματα, ζητώντας από κάποιον να απογυμνωθεί και να κολλήσει σκουλήκια την ίδια στιγμή, στέλνω μηνύματα για το „σύνθετο ενδιαφέρον“ σε κάποιον τύπο στο Άσπεν.

Ο Covid έκλεισε την παραγωγή στα μισά του δρόμου και το όλο θέμα διαλύθηκε. Θυμάμαι τους φίλους μου να μου λένε να το κόψω σε ταινία μικρού μήκους. Δεν είμαι σίγουρος πώς τα καταφέραμε, ειλικρινά. Ξαναέγραψα το σενάριο εξ ολοκλήρου αλλά κατάφερα να κρατήσω τις περισσότερες σκηνές που γυρίσαμε. Το μέγεθος του πληρώματος μας μειώθηκε. Είχαμε λιγότερο εξοπλισμό. Βρήκα νέες τοποθεσίες που δεν χρειάζονταν σετ ντύσιμο. Δούλεψα εταιρικές συναυλίες βιντεοσκόπησης στο πλάι. Κατά κάποιο τρόπο μείναμε μέσα στα υποχρεωτικά πρωτόκολλα Covid. Και η Τζόρτζια, ο Μπεν, κι εγώ απλά προσπαθήσαμε να το ξαναβρούμε αυτό το πράγμα.

Θα έλεγα ότι τα καταφέραμε γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι συμπονετικοί και παθιασμένοι. Θέλαμε να φτιάξουμε κάτι δροσερό και πιστέψαμε ο ένας στον άλλο. Ακόμη και όταν το έργο έγινε σκληρό και αγχωτικό, είμαστε καλοί στο να διαχειριζόμαστε ο ένας τη σκατά του άλλου για έναν κοινό στόχο».

Τι είναι αυτό που θέλετε περισσότερο να αφαιρέσει ο κόσμος από την ταινία;

«Είδα μια κριτική της ταινίας που έλεγε κάτι σαν, «Αυτή η ταινία είναι για την αγάπη, τη φιλία και τη ζωή στο σώμα σου». Και νομίζω ότι αυτό είναι περίπου σωστό. Η ηθική χρησιμοποιείται συχνά ως μια τέλεια βαθμονομημένη ράβδο μέτρησης για την αξία σε μετρητά. Ήθελα μια ταινία που μας αναγκάζει να συμπάσχουμε με τους πιο διαλυμένους ανθρώπους, μια ταινία που μπλέκει με τις μονάδες μέτρησής μας για αυτοεκτίμηση».

Υπάρχουν κινηματογραφιστές ή ταινίες που έχουν επηρεάσει την προσωπική σας πορεία και κινηματογραφικό στυλ;

«Προσπαθώ να παρακολουθώ όλα τα είδη ταινιών, αλλά διάφοροι άνθρωποι στροβιλίζονταν στο κεφάλι μου σε διάφορα σημεία σε όλη αυτή τη διαδικασία – Τζον Κασσαβέττες, Φρανκ Χένενλοτερ, Γουίλιαμ Σ Μπάροουζ, Τζέιν Κάμπιον, Κεν Ράσελ, Νικ Ρογκ, Λούτσιο Φούλτσι, Τζοντορόφσκι, Larry Cohen, Bill Gunn, Todd Haynes. Ελπίζω να συζητήσω μαζί τους, αλλά επίσης βλέπω τη δουλειά τους τόσο ανέφικτη.

Ψάχνω για ταινίες που περιέχουν ολισθηρές, λασπώδεις αλήθειες που απαιτούν να λερώσεις τα χέρια σου για να δημιουργήσεις νόημα. Υπάρχουν πάρα πολλά χυδαία γεγονότα – συνταγές για επαγγελματική, επίσημη τέχνη ως ένα κοκτέιλ ανάλυσης δεδομένων και αγγλικά γυμνασίου, με πολύ κλείδωμα του ματιού στο κοινό για να θυμάται την εργασία του. Τέλος πάντων, ξεμάθε τα σχήματά σου».

Τέλος, ποια ήταν η αγαπημένη σας στιγμή στα γυρίσματα ή στη δημιουργία αυτής της ταινίας;

«Αυτό για το οποίο είμαι πιο περήφανος είναι πώς όλοι βρήκαμε το υποσυνείδητο, υπόγειο μέρος όπου ζει αυτή η ταινία. Έκανε το τελικό προϊόν ένα πραγματικό, μοναδικό πράγμα. Όταν ο Μπεν (fx) ήρθε σε μένα με τα σχέδιά του για τα πλάσματα, φαινόταν ότι ήταν γραμμένο στα σανσκριτικά, σαν να χρησιμοποιούσε αρχαίες αλήθειες για να επινοήσει αυτούς τους δαίμονες. Ο Τρόι (μοντέρ) κι εγώ μιλάμε παρόμοια γλώσσα – κατάλαβε το όνειρο της ταινίας και είχε σταθερό χέρι, εφαρμόζοντας ακριβή ράμματα χωρίς να χάσει το νήμα. Η μουσική του Cue Shop (συνθέτη) βρήκε την περίεργη και συγκεκριμένη τονική συχνότητα της ταινίας μέσω της διαδικασίας «εξόρυξης vibe». Ο Drew (κινηματογραφιστής) πήρε τις αναφορές και τις έκανε νέες και πραγματικές, όντας τεχνικά ακριβής με αρκετή ευελιξία για όλες τις φορές που χάλασε τον ανεμιστήρα. Και η Γεωργία (παραγωγός) μιλάει την παγκόσμια γλώσσα του φρικιού, για να μας κρατήσει όλους ενωμένους».

Μπορείς να δεις Όλα κολλημένα και γεμάτα σκουλήκια στο φεστιβάλ φέτος, όπου προβάλλεται στα προγράμματά μας After Dark και City & State. Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες, εισιτήρια και ώρες προβολών.